Το πολύνεκρο ναυάγιο του επιβατηγού-οχηματαγωγού πλοίου «Εξπρές Σάμινα» ήταν η δεύτερη μεγαλύτερη μεταπολεμική ναυτική τραγωδία, που έπληξε την ελληνική ακτοπλοΐα. Είχε προηγηθεί εκείνη του επιβατηγού-οχηματαγωγού πλοίου «Ηράκλειο» στη Φαλκονέρα, στις 8 Δεκεμβρίου 1966, με τους 224 νεκρούς.
Το ναυάγιο σημειώθηκε στις 22:15 της 26ης Σεπτεμβρίου 2000 ανοικτά της Πάρου, όταν το «Εξπρές Σάμινα» προσέκρουσε στη βραχονησίδα «Πόρτες», με συνέπεια να υποστεί μεγάλο ρήγμα και να βυθιστεί. Ο απολογισμός της τραγωδίας θλιβερός, καθώς 81 άνθρωποι ανασύρθηκαν νεκροί, ενώ ο αριθμός των διασωθέντων ανήλθε στους 457. Μεταξύ των νεκρών και ο υπολιμενάρχης Πάρου Δημήτρης Μάλαμας, ο οποίος υπέστη καρδιακή προσβολή κατά την επιχείρηση διάσωσης. Το πλοίο ανήκε στην εταιρία «Minoan Flying Dolphins» (νυν Hellenic Seaways) και είχε αποπλεύσει από τον Πειραιά για να εκτελέσει το δρομολόγιο Πάρος – Νάξος – Ικαρία – Σάμος – Πάτμος – Λειψοί.
Την ώρα της τραγωδίας στην περιοχή έπνεαν άνεμοι έντασης οκτώ μποφόρ, γεγονός που δυσκόλευε το έργο διάσωσης των ναυαγών. Στις προσπάθειες της διάσωσης συμμετείχαν ψαράδες της Πάρου και της Αντιπάρου, ελληνικά πλοία, καθώς και δύο βρετανικά πολεμικά σκάφη, το «Λίβερπουλ» και το «Ελίζαμπεθ».
Σύμφωνα με μαρτυρίες των διασωθέντων, το πλήρωμα δεν ήταν στη θέση του την ώρα του ναυαγίου, ενώ υπήρχαν και καταγγελίες για την παλαιότητα του σκάφους, για ελαττωματικά σωστικά μέσα, αλλά και για τη στάση του πληρώματος στην οργάνωση της διαδικασίας εκκένωσης του πλοίου.
Το «Εξπρές Σάμινα» ήταν ηλικίας 34 ετών και βάσει του νόμου επρόκειτο να αποσυρθεί σε τρεις μήνες, ενώ σύμφωνα με καταγγελία του πρώην πρωτοδεύτερου μηχανικού του πλοίου Αναστασίου Σορόκα, που είχε απολυθεί, το πλοίο εκινείτο με πολλές «πατέντες» που το καθιστούσαν επικίνδυνο για τους επιβαίνοντες.
Διαβάστε περισσότερα για την εκδίκαση της υπόθεσης ΕΔΩ.
