Σχολικοί Τροχονόμοι – Όχι πια εθελοντές – Απαραίτητοι για την ασφάλεια των παιδιών μας

Τους σχολικούς τροχονόμους θα τους έχετε δει να εργάζονται έξω από τα σχολεία βοηθώντας τα παιδιά μας – και τους γονείς –  να μπουν και να βγουν με ασφάλεια. Να διασχίσουν δρόμους, σε πολλές περιπτώσεις ταχείας κυκλοφορίας.

Γνωρίζετε όμως ότι οι άνθρωποι αυτοί αμείβονται ελάχιστα, είναι ανασφάλιστοι σε περίπτωση ατυχήματος και δεν ανήκουν στο προσωπικό των σχολείων ;

Τα αιτήματά τους να ενταχθούν στο μόνιμο προσωπικό των σχολικών μονάδων και να δουλεύουν με δικαιώματα μετέφεραν προχτές στο υπουργείο Παιδείας σχολικοί τροχονόμοι από σειρά περιοχών, όπως η Πάτρα, το Αγρίνιο και τα Γιάννενα, η Καλαμάτα, και άλλες.

stamataki

Οι σχολικοί τροχονόμοι αντιμετωπίζονται από το κράτος ως «εθελοντές», με αμοιβή  που φτάνει στην καλύτερη περίπτωση τα 173 ευρώ το μήνα ως «έξοδα κίνησης», ενώ δουλεύουν ανασφάλιστοι.

Πολλές φορές θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή τους, προκειμένου να προστατεύσουν κάποιον μαθητή ή τον συνοδό του.

Το καθεστώς αυτό ισχύει περισσότερο από 20 χρόνια, ωστόσο  οι εκπρόσωποι του υπουργείου ζήτησαν υπομνήματα για τα αιτήματα των εργαζομένων, χωρίς να δώσουν απάντηση σε αυτά και περιορίστηκαν να δηλώσουν πως θα τα μεταβιβάσουν στην πολιτική ηγεσία του υπουργείου.

Από την πλευρά τους, οι εργαζόμενοι ξεκαθάρισαν πως περιμένουν σαφείς απαντήσεις το επόμενο διάστημα, ενώ προσανατολίζονται στην οργάνωση κινητοποίησης.

Τη συμπαράστασή της στα αιτήματά τους, εξέφρασε η Ανώτατη Συνομοσπονδία Γονέων (ΑΣΓΜΕ) με την εξής ανακοίνωση :

«Ως ΑΣΓΜΕ δηλώνουμε την συμπαράσταση μας στα αιτήματα εργασιακών σχέσεων των ΔΣ των Σωματείων των Σχολικών Τροχονόμων Ιωαννίνων, Αγρινίου, Πατρών, αλλά και των σωματείων από την υπόλοιπη χώρα, όπως της Καβάλας, της Καλαμάτας και του Πύργου .

Έχουμε πολλές φορές τοποθετηθεί για το θεσμό του σχολικού τροχονόμου στα σχολεία μας όπου αποδείχτηκε μετά από 10 χρόνια εφαρμογής, βασικός παράγοντας για την ασφάλεια των μαθητών μας.

Παλεύουμε για :

Μονιμοποίηση όλων των σχολικών τροχονόμων στον τομέα της Εκπαίδευσης με πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα , με πλήρη δημόσια ιατρική και φαρμακευτική κάλυψη και περίθαλψη για όλα τα μέλη των οικογενειών τους».

Σε αυτό το σημείο να προσθέσουμε πως οι Σχολικοί Τροχονόμοι θα έπρεπε να υπάρχουν σε ΚΑΘΕ σχολείο και σε ΚΑΘΕ περιοχή, από τον παιδικό σταθμό μέχρι και το λύκειο, γιατί δυστυχώς ζούμε σε ένα κράτος που η λέξη σεβασμός και το τι προβλέπει ο ΚΟΚ (ειδικά για διαβάσεις πεζών, πεζούς, μαθητές κλπ) είναι άγνωστα !